(UN)SEEN by Imhathai Suwatthanasilp

(UN)SEEN

Imhathai Suwatthanasilp

Curated by Nim Niyomsin

Exhibition: 18 January - 29 March 2020 

(Scroll down for English version)

รูปถ่ายของสถาปัตยกรรมอันงดงามตัดกับพื้นหลังสีสดของท้องฟ้า อาจจะทำให้นึกถึงภาพถ่ายของสถานที่ท่องเที่ยว แต่ถ้าเราบอกคุณว่าสถานที่เหล่านี้คือสถานที่สำคัญทางศาสนาในจังหวัดปัตตานีความคิดของคุณจะเปลี่ยนไปไหม แล้วยิ่งถ้าเราบอกกับคุณเพิ่มไปอีกว่า หนึ่งในรูปถ่ายนั้น คือมัสยิดกรือเซะ สถานที่ที่ 32 ชีวิตต้องจบลงคุณจะคิดอย่างไร

(UN)SEEN เป็นการพัฒนาต่อยอดมาจากผลงานชุดที่ผ่านมาของ อิ่มหทัย สุวัฒนศิลป์ ภายใต้ชื่อ See Through - See True (2560) ผลงานที่พูดถึงเรื่องความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ ในช่วงเวลานั้นหัวข้อข่าวนี้กำลังเป็นกระแสที่ทุกสื่อและสำนักข่าวต่างพูดถึง เกาะติดทันเหตุการณ์ แต่ ณ ตอนนี้ เพียง 2 ปีให้หลังข่าวเหล่านี้เริ่มลดความสำคัญลงถึงแม้ว่าปัญหาจะยังคงอยู่ก็ตาม แต่การที่เราไม่ได้ยินหรือรับรู้ข่าวสารไม่ได้หมายความว่าปัญหาเหล่านี้ได้รับการแก้ไขหรือหมดไป

ศิลปินเลือกที่จะนำเสนอผลงานศิลปะผ่านรูปแบบของป้ายไฟเพื่อสร้างความย้อนแย้งอันเด่นชัดกับเรื่องราวและปัญหาที่กำลังพูดถึงและในขณะเดียวกันก็สื่อนัยยะถึงบทบาทของสื่อ สิ่งพิมพ์ต่างๆไม่ว่าจะเป็น โทรทัศน์ อินเทอร์เน็ต หรือป้ายโฆษณาใหญ่ๆ ที่เห็นได้ทั่วไป ที่ต่างก็แย่งกันนำเสนอข้อมูลข่าวสาร โฆษณาและสาระความบันเทิงให้แก่ผู้บริโภค บางสื่อหรือข้อมูลก็อาจจะมีวาระและผลประโยชน์แอบแฝง หรือบางครั้งก็อาจนำเสนอข้อมูลแค่เพียงด้านใดด้านหนึ่งเท่านั้น การที่เราได้รับรู้ข่าวสารอย่างมากมายทุกวัน แต่จะมีสักกี่ครั้งกันที่เราหยุดฟังอย่างตั้งใจ  โดยมากข้อมูลเหล่านั้นก็เป็นเพียงสิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

ผลงานทั้งหมดเป็นการถ่ายภาพผ่านเส้นผม ที่ได้จากการที่ศิลปินขอรับบริจาคผ่านทาง  Facebook โดยเป็นเส้นผมของชาวไทยพุทธและมุสลิมปะปนกันอย่างแยกไม่ออก เส้นผมทั้งหมดถูกเชื่อมต่อด้วยการผูกมัดเส้นต่อเส้น จากนั้นจึงนำไปถัก เป็นลายลูกไม้บอบบาง ศิลปินจงใจเลือก Pattern ที่มีความละม้ายคล้ายกับลายประดับของสถาปัตยกรรมในศาสนาอิสลาม ภาพถ่ายที่ถูกจับระยะโฟกัสไปที่เส้นผมส่งผลให้เส้นผมในภาพได้แบ่งพื้นหลังของภาพ ออกเป็นชิ้นส่วนเล็กๆจำนวนมากมาย  ประกอบกันขึ้นเป็นภาพรวมของความจริงที่เกิดขึ้น และชี้ชวนให้เราสำรวจรายละเอียดอันเลือนลางที่อยู่เบื้องหลังเส้นผมนั้น ในขณะที่อีกภาพหนึ่งที่วางคู่กันนั้น กลับถูกจับระยะโฟกัสของภาพ ไปที่ Background ส่งผลให้เราสามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหลังเส้นผมได้อย่างชัดเจน ในขณะเดียวกันก็มีความพร่ามัวของเส้นผมที่อยู่เบื้องหน้าบดบังบางส่วนของภาพไปพร้อมกัน ภาพทั้งหมดถูกตัดขอบภาพให้เป็นวงกลม แล้วจัดวางเป็นคู่ๆไม่ต่างไปจากดวงตาทั้งสองข้างของมนุษย์ แต่ความไม่ปกติก็ถูกจงใจทำให้ปรากฏขึ้น เนื่องด้วยภาพทางด้านซ้ายและด้านขวากลับมีลักษณะที่แตกต่างกันชิ้นงานสะกดให้ผู้ชม เพ่งพิจารณาเข้าไปในรายละเอียดของภาพที่บันทึกเอาห้วงเวลาของสถานที่ที่เป็นสัญลักษณ์ของศาสนาต่างๆ จุดศูนย์รวมแห่งความเชื่อความศรัทธาที่อยู่ร่วมภายในชุมชน พื้นที่อันมีรากฐานมาจากความซับซ้อนเกี่ยวเนื่องกันทางประวัติศาสตร์สังคมและวัฒนธรรม

อิ่มหทัยนำเรามองย้อนไปถึงปัญหาที่อาจจะถูกลืม เราทุกคนต่างก็เป็นผู้เฝ้ามองสังเกตการณ์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องนี้หรือปัญหาใดๆ ความรับผิดชอบย่อมไม่ได้ขึ้นอยู่กับสื่อเพียงอย่างเดียว แต่ล้วนอยู่กับพวกเราทุกคน ว่าเราจะมองข้ามหรือเราจะพยายามทำความเข้าใจและพยายามสร้างความเปลี่ยนแปลง  สิ่งเหล่านี้คือ Unseen Thailand ที่แท้จริง…ไม่ใช่เพียงคำขวัญการท่องเที่ยวอันสวยหรู แต่เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจริง ที่เราหลายคนเลือกที่จะแค่มองผ่านไป

Images of nice architecture against a bright blue sky may look like images from travel photos, but if we tell you that these are temples, mosques, places of worship in Pattani province, what would you think? And if we tell you even more specifically that one of these places is the Krueseh Mosque, where there were 32 deaths, what would be your opinion?

(UN)SEEN is a new development of Imhathai Suwatthanasilp’s past series, see through – see true (2017). It was an art project that focused on the South Thailand Insurgency. That was when this issue received heavy media coverage. It was a hot topic with updated news on the ongoing conflict. Two years later and the media have lost interest, yet the problem persists. Because we are not seeing it, it doesn’t mean that the issue has been solved or gone. 

By using light boxes, the artist intentionally makes a stark contrast to the subject at hand while reminding us of the role of mass media, from television, the Internet, to big bright billboards. All are constantly feeding news, information, advertisements and entertainment. Some may come with narrow perspectives and/or hidden agendas. And with billions of pieces of information flooding past in front of us, when we saw constant news about this issue, did we stop and pause and really look at the problem? Or did we just brush it aside like any other newsfeed?

Work in this series is a result of photos that were shot through human hair. The artist used the Facebook platform to receive hair donations, hair that came from both Thai Buddhists and Thai Muslims, inseparable and indistinguishable. These fragile hairs were then linked together one by one, prior to being woven into a delicate pattern intentionally reminiscent of the decoration on Islamic architecture. One set of photographs chose to focus on the foreground, a web of woven hair, dividing the background into small fractions, fragments of reality. While the other set, the focus was on the background emphasizing the architecture, but at the same time, our sight is blocked by the blurry lines of the hair. The circular shape of the images, set up in pairs, reminds us of human eyes, although they are purposefully atypical with both sides, left and right, slightly different. These artworks are inviting and directing us to see a certain structure in space and time, symbolic of the religious faith and beliefs that have co-existed in this socially and historically complex area.

Suwatthanasilp draws us to an issue that may have been forgotten. We are spectators, but are we only going to just look or are we going to react and push for the change? For this issue and for the next, the responsibility not only rests on the media but on all of us. This is the real Unseen Thailand, not like the slogans the government uses to promote tourism, but the part that many choose to un-see and forget.

Artist

Imhathai Suwatthanasilp

b. 1981 Lives and works in Lamphun and Bangkok, Thailand 

Imhathai Suwatthanasilp received a Bachelor’s degree in Thai Arts with 2nd Class Honors, and her Master’s degree in Thai Arts from Silpakorn University, Bangkok. In 2006, she won a scholarship to study at the Exchange Program at Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts, Paris, France. She also received a scholarship from the Government of Italy to study the Marble Carving Program at Florence, Italy in 2009 and obtained a Certificate in Marble Carving from Accademia di Belle Arti di Firenze, Italy. 

Her works have been exhibited internationally at various major art events and venues including International Incheon Women Artists Biennale 2009,Incheon, Korea, Busan Biennale 2010,Busan, Korea, NCA Nichido Contemporary Art,2010, Tokyo, Japan , Coreana Museum of Art, Space*C 2011,Seoul, Korea, The Museum of Contemporary Art and Design 2011,Manila, Philippines, Singapore Art Museum2012, Singapore, Jakarta Biennale 2017,Indonesia. She was selected for the Bangkok Art Biennale 2018. In 2019, her works were presented at the Songkhla Pavillion, Venice Biennale. 

In 2016, she was selected as one of the top 30 finalists in “The 2016 Sovereign Asian Art Prize”, Hong Kong. Her work is in a permanent collection of the Singapore Art Museum, Maiiam Museum and The art of the city of Gothenburg, Sweden.

Curator 

Nim Niyomsin

b. 1980, lives and works in Bangkok, Thailand 

Nim Niyomsin is an independent curator and writer. She received a Master of History of Art from Birkbeck, University of London. Niyomsin specialises in contemporary art, photography, Southeast Asian art and public art events. 

Prior to working independently, she worked with the Artist Pension Trust and Horniman Museum in London and was recently the Marketing Department Manager for international art and culture at the Emporium & EmQuartier (Bangkok), organizing public art festivals and cultural events. 

She is currently an independent curator with exhibitions at Ratchadamnoen Contemporary Art Center (Bangkok), 1PROJECTS (Bangkok), Subhashok The Arts Centre (Bangkok), SO Gallery (Bangkok) and Forty7 Gallery (London). She has written for magazines such as Fineart Magazine, Why Magazine and the Bangkok Trader.